آن زمان که مولایمان فرمود:
"بسیجی باید در وسط میدان باشد تا فضیلت های اصلی انقلاب زنده بماند" و یا آنجا که ندای " أین عمار" سر داد از من و شمای بسیجی صبر و مهمتر از آن ، بصیرت طلب نمود. حقا که در برهه هایی نظیر 9 دی به ندای حضرتشان خوب لبیک گفتیم ، لکن نباید فراموش کرد ندای این عمار مختص ایام فتنه 88 نبود بلکه طنین ندایی بود که امیرالمونین (ع) در صفین ، امام حسن (ع) در صلح با معاویه ، سید الشهدا (ع) در کربلا ، امام سجاد (ع) در دعا ، امام باقر (ع) و امام صادق (ع) در مکتب درس ، امام کاظم (ع) در تنهایی زندان هارون ، امام رضا (ع) در غربت کاخ مامون ، امام جواد (ع) در مجالس معتصم ، امام هادی (ع) و امام حسن عسگری (ع) در زندان سامرا و امام زمان (عج) در یازده قرن غیبت کبری خود به نوعی فریاد زده بودند و نشان از بی بصیرتی خواص و وظیفه نشناسی و در یک کلام تنها گذاشتن حق در معرکه بود...
حال که من و شما مفتخریم به بسیجی بودن ، باید میدان مبارزه خود را بشناسیم و در جنگ سخت یا در جنگ نرم، با بصیرتی عمارگونه وظیفه خود ، در عرصه های پیش رو را انجام داده و " هرجا که قرار گرفتیم همانجا را مرکز دنیا بدانیم و آگاه باشیم که همه کارها متوجه ماست."