قبل از اذان مغرب و عشا تصمیم گرفتم برای اتمام حجت،آخرین پیامک رو به رفیق و شریک سابقم بزنم تا حساب و کتاب دفترکار و هزینه هام برای تجهیزات فیلمبرداری رو بعد حدود چهارماه نقد کنم
درست همون لحظه که گوشی رو برداشتم پیامکش اومد که حساب شما از دفتر برای فلان و فلان و فلان وسیله... میشه اینقدر!! اگه پول نقد میخوای شماره حساب بده و ...
جا خوردم
چون علاوه بر اینکه قیمت ها کاملا غیرمنصفانه بود ، بعضی از وسایل هم اصلا لحاظ نشده بود!
پیام دادم که:
بعد چهارماه مال مفت گیر آوردی دیگه!
بیا بده میزارم برای فروش...
لباس پوشیدم تا برم نمازجماعت... قرار بود یادواره شهدای دانش آموز هم بعد از نماز برگزار بشه ؛
بعد از نماز رفتم و ته سالن روی صندلی نشستم ،جایی که فقط بچه های شیطون و بازیگوش میشینند!
سَرَم توی دیوار و شیپور بود و نیم نگاهی هم به قیمت سایت ها و فروشگاه های تجهیزات الکترونیکی داشتم تا قیمت ها دستم بیاد
زد رو شونم و سلام کرد و گفت بیا صحبت کنیم!
گفت: من وسایل رو میخوام و از این حرفها / زیر بار نرفتم / گفتم: مفت حساب کردی؛ وسایل رو بده تا بفروشم پولش رو نصف می کنیم
گفت و گوی ما با صدایِ بلندِ مجری که توی میکروفن داد میزد یکی شده بود و صدای ما هم بلندتر!
گفتم من با این قیمت هایی که نوشتی نمیدم و خلاص!
بیراه نگفته بودم ؛ چون با این قیمتِ دلار برای من به صرفه تره که وسایل رو بزارم برای فروش؛حداقل میتونم بزارم روی پول پیش خونم!
اومدم خونه و قیمت های پیشنهادی خودم را با رعایت قیمت روز براش پیامک کردم
لکن بعید میدونم بتونه منطق به خرج بده و بفهمه...
درهرحال چه بتونم پولم رو بگیرم و چه پولم رو نده من چیزی رو از دست ندادم
واگذار کردم به خدا و یوم الحساب!
آیا خدا برای بنده اش کافی نیست؟
