دوای درد...

دوای درد مرا هیچکس نمی داند / فقط بگو به طبیبان دعا کنند مرا

شمع...

در عاشقی گریز نباشد ز ساز و سوز / استاده ام چو شمع مترسان ز آتشم

بیدار نگشتیم...

پیری و جوانی، پی هم چون شب و روزند / ما شـب شـد و روز آمـد و بیـدار نگشتیم

قفس...

ما قوّت پرواز نداریم، وگرنه / عمری‌ست که صیاد شکسته ست قفس را

عجب هوایی...

رفتم به او بگویم من عاشقت شدم را / ترسیدم از نگاهش گفتم عجب هوایی!

یک منِ بی تو

قرص سردرد و مسکن اثرش رفته و من / شده ام یک منِ بی تو که پر از دردسرم

استخاره...

تسبیح شیخ پاره شد و دانه دانه شد / از بس که استخاره زدم تا ببینمت

ما دو سه دیوانه...

همه خفتند به غیر از من و پروانه و شمع / قصه ما دو سه دیوانه دراز است هنوز

شروع شد...

در سجده توبه کردم و پایان گرفت کار / تا گفتم السلام علیکم شروع شد

شرمساری...

شرمم کشد که بی تو نفس می کشم هنوز / تا زنده ام بس است همین شرمساری ام